Svar Álftnesings við sleggjudómum og moldviðri

Kristinn Guðmundsson skrifar: 

Það eru bæði gömul sannindi og ný á Fróni að „Jón er ekki sama og séra Jón". Illu heilli eru alltaf einstaklingar sem þykir við hæfi að snúa blindu auga við því sem þeir vilja ekki sjá, en eru fljótir til að ata óþverra upp á aðra. Því miður eru bloggheimar vettvangur margra slíkra - eiturnaðra - svo málefnaleg umræða fellur í skugga. En, það má ekki láta þetta yfirskyggja allt annað.

Slæm staða bæjarsjóðs og ósáttur talsmaður D-lista

Það kom réttilega fram í athugasemd við frétt af fundi Álftaneshreyfingarinnar á mbl.is þann 25. mars, að útlit varðandi rekstur bæjarsjóðs á Álftanesi var ekki gott er Á-listinn tók þar við forystuhlutverki í bæjarstjórn, en viðkomandi virðist ekki, eða vill ekki, átta sig á að Álftaneshreyfingin var og er tilbúin til að bretta upp ermarnar. Hann og félagar hans hafa enn ekki getað fyrirgefið sér fyrir það að vanmeta þá áætlun sem Álftaneshreyfingin kynnti til úrbóta fyrir síðustu sveitastjórnarkosningar, 2006. Álftnesingar völdu þá framtíðarsýn og stefnumál Á-lista. Aðgerðaáætlunin sem fulltrúar Á-listans settu fram, þ.e. heildstæð áætlun um hvernig hægt væri að snúa vonleysislegri vörn fyrri meirihluta í sókn, er skýr. Þar kom líka fram að ef ekkert yrði að gert þá stefndi sveitasjóður í þrot, því innan sveitarfélagsins var og er enn nánast enginn annar atvinnurekstur en sá sem sveitarfélagið stendur fyrir til þjónustu við íbúana. Það hefur aldrei verið beinlínis til þess fallið að auka tekjur sveitarsjóðs, en það vantar tekjur til að gefa svigrúm til uppbyggingar á þjónustuaðstöðu fyrir íbúa sveitarfélagsins, s.s. skóla og íþróttamannvirki, og safna í sjóð sem er megnugur til að mæta áföllum og óvæntum útgjöldum. Það var alveg ljóst að enginn kostur var né er á slíku við óbreyttar aðstæður. Það var umtalað að fjárhagslegt svigrúm til breytinga var lítið sem ekkert er Á-listinn hófst handa, enda hafði forysta Sjálfstæðisfélagins lengi látið reka á reiðum, selt eignir og framkvæmt án þess að innistæða væri fyrir því. Til dæmis um það má nefna að eitt af fyrstu verkum nýrrar bæjarstjórnar, sumarið eftir kosningarnar 2006, var að taka lán til að greiða upp fyrir byggingu nýs leikskóla og stækkun íþróttahúss. Lánatakan, hátt í hálfur milljarður, féll þannig í skaut fulltrúa Á-listans. Nú þykir áróðursriturum D-lista sjálfsagt að telja þessi útgjöld með er þeir úthúða andstæðinga sína fyrir óráðsíu. Málefnaleg afstaða og umræða hefur ekki verið áberandi úr þeirra ranni og árásum hefur ekki linnt síðan þeim varð ljóst að í stað gæðinga þeirra var komið lið sem vildi vinna fyrir samfélagið. Sjálfsdekrið og vinagreiðasambandið var liðin tíð. Ég hefði ekki trúað því að óreyndu að bæjarfulltrúar væru ófúsir til að styðja sameiginleg hagsmunamál sveitunga sinna, ár eftir ár, bara vegna þess að aðrir voru valdir til forystuhlutverksins. En, það hefur bæði skort vilja til samstöðu um góð málefni og óvönduðum meðulum verið beitt til að brjóta samstöðu meirihlutans. Hverju veldur ætla ég ekki að vera með getgátur um hér, en vil trúa því áfram að Álftnesingar sjái í gegnum leikaraskapinn, því moldviðri gengur alltaf niður á endanum.

Fé til ráðstöfunar, umfram hefðbundinn rekstur, var engu meira árin 2005 og 2006 en það var árið 2007 og 2008. Áætlun Á-lista miðaði að því að hefja rekstur sveitarsjóðs úr þeim sporum sem mörkuð höfðu verið allar götur frá því að byggingarbanni var aflétt af Álftanesi 1971, þ.e. að stuðla einvörðungu að uppbyggingu íbúðabyggðar á svæðum sem voru í einkaeigu. Slík framvinda er eins jafn gæfuleg og eltingaleikur hunda við skottið á sjálfum sér. Að endingu verður ekki eftir pláss fyrir fleiri íbúðarhús og allt annað er við það sama. Til fyrirhugaðara breytinga þurfti lánsfé og það er ekki nýlunda á Íslandi að taka lán út á góðar viðskiptahugmyndir, sér í lagi ef horfur eru á að þar með skapist atvinna.

Vilji til að breyta, í stað sjálfsdekurs

Ein af grundvallar ákvörðunum Álftaneshreyfingarinnar var og er að skilgreina fullbyggt sveitarfélag á Álftanesi, með tæplega fjögur þúsund íbúum, í samræmi við gildandi aðalskipulag. Jafnframt var kynnt áætlun um hvernig undirbúa megi jarðveg fyrir atvinnurekstur á nesinu, starfsemi sem tekur mið af sérstöðu Álftaness á höfuðborgarsvæðinu. Fjármagn var tekið að láni, að yfirlögðu ráði, eftir að virtar og mikið notaðar ráðgjafaþjónustur höfðu yfirfarið áætlanirnar og fagaðilar þeirra metið áformin líkleg til að skila tilætluðum árangri. Hver einasta framkvæmd var samþykkt í bæjarstjórn, eins og lög gera ráð fyrir. Mikið var reynt til að tillögurnar fengju samþykki allra bæjarfulltrúanna, eins og náðist t.d. fyrir framkvæmdasamkeppni arkitekta um tillögu að nýju deiliskipulagi fyrir miðsvæðið, byggingu nýrrar sundlaugar, svo eitthvað sé nefnt. Nú er verkin úthrópuð og kölluð óráðsía, en voru í reynd tilraun til að styrkja stoðir undir rekstur bæjarsjóðs, áform samþykkt af meirihluta Álftnesinga. Hvorki kjósendur né fulltrúar Á-listans gerðu sér grein fyrir þeim hremmingum sem settu allt þjóðarbúið úr skorðum haustið 2008. Á þeim tímapunkti var sveitarfélagið með allt of mikið af skuldum útistandandi, eins og ungar fjölskyldur sem voru að koma sér fyrir, eða athafnamenn sem trúðu á góða hugmynd. Nánast allir fengu lán, oft aðeins út á framtíðarmöguleika. Sveitarfélag, og fjölskyldur, geta ekki velt skuldum sínum yfir á aðra, samkvæmt leikreglunum, með því að skipta um kennitölu. Tilvera þeirra heldur áfram og engin undankomuleið í boði frá skuldbindingunum. Að auki eru auknar birgðir lagðar á þá sem uppi standa, vegna afskrifta í bankakerfinu og lánakrafa umfram raunverulegs veðs. Ef þessir aðilar kikna virðist eiga að meðhöndla þá eins og ómaga. Atvinnurekendur og fjárfestar, hins vegar, sem fengu að veðja með lánsfé, hirða bókfærðan gróða úr svikamillum af mikilli útjónarsemi, þurfa enga persónulega ábyrgð að bera. Eina krafan er hvítþvottur, ný kennitala og drífa sig í bankann til að sækja meira. Rökstuðningurinn er ofar en ekki að það þurfi að halda hjólum atvinnulífsins gangandi. Eru þetta sanngjarnar leikreglur? Það er með ólíkindum að slíkar reglur hafi hlotið samþykki og stuðning með landslögum og fordæmisgefandi dómsúrskurðum.

Ný staða kallar á ný úrræði

Ég fullyrði að ef ákveðið hefði verið, árið 2006, að gera ekki neitt, þá hefði endinn orði hinn sami - tómur bæjarsjóður - og þá eini skynsamlegi kosturinn að reyna samningaviðræður. Áform Álftaneshreyfingarinnar eru góð og vænleg til árangurs, en voru slegin út af borðinu á versta tíma, með ófyrirséðum forsendubresti. Nú er skortur á lausafé alger og ljóst að bið verður á að lóðir á deiliskipulögðu miðsvæðinu seljist og greiða megi skuldir. Eins og nú hefur rækilega verið bent á, þá gengur rekstur samfélagsins á Álftanesi ekki upp við núverandi aðstæður og verður einingin verður ekki fjárhagslega sjálfstæð án breytinga, t.d. með því að afla tekna með þjónustu við ferðamenn, menningar- og náttúrutengda starfsemi. Krafan um að sameina Álftanes öðru sveitarfélagi á höfuðborgarsvæðinu breytir engu um þá staðreynd og ef ekki á að hafa minni þjónustu við íbúana á Álftanesi en gerist og gengur á höfuðborgarsvæðinu, þá verður afleiðingin sú að í stað greiðslna úr Jöfnunarsjóði sveitarfélaga á landsvísu, þá þarf sveitarfélagið sem tekur við rekstrinum að blæða úr sínum sjóði.

Á-listinn sótti sitt umboð til forystu árið 2006 og kjörnir fulltrúar listans helltu sér út í að leysa verkefnin eins og þeir höfðu lofað. Tímasetning bankahrunsins gat vart komið á óheppilegri tíma og Sveitarfélagið Álftanes varð skotspónn óánæguradda, enda fyrsta sveitarfélagið sem varð gjaldþrota. Ekki bætti úr skák að ráðuneyti sveitastjórnamála vill hrinda af stað sameiningarferli og dæmið um Álftanes hentar vel til að sýna að stefnan eigi líka við um höfuðborgarsvæðið. Því miður þjónar það engum tilgangi öðrum að leiða Álftnesinga nauðuga í sameiningarferli, vandi höfuðborgarsvæðisins verður aðeins leystur með sameiningu á öllu svæðinu. En við viljum og höfum ótrauð leitað leiða til að breyta á ný slæmri stöðu til betri vegar, eins og vænta má af þeim sem gefa kost á sér til starfa fyrir samfélagið. Tillögur fulltrúa Á-listans hafa því tekið mið af lausnum í erfiðri stöðu, eins og krafan um endurskoðun á reglum Jöfnunarsjóðsins, tillaga um sölu hlutabréfa í Fasteign ehf og lóðum til að lækka skuldir eru dæmi um. En nýr, og að eigin áliti „starfhæfur meirihluti", hefur fellt allar slíkar tillögur jafnharðan, lagt árar í bát og að því virðist beðið þess sem verða vill.

Pólitísk ábyrgð

Álftaneshreyfingin stendur heil bak við sínar gerðir, fyrir utan þá sem ákváðu að „starfa sjálfstætt" að eigin markmiðum, án endurnýjunar síns umboðs. Það getur verið erfitt að greina þá sem eiga eftir að bregðast trausti áður en á reynir. Á fundi Álftaneshreyfingarinnar var einróma ákveðið að stilla núverandi bæjarfulltrúum aftur fram í forystu á Á-lista í kosningunum 29. maí og erum ánægð með að þau gáfu kost á sér. Þannig tökum við óneitanlega pólitíska ábyrgð á okkar stefnu. Jafnframt erum við þakklát fyrir að nýir einstaklingar hafa fyllt í skörðin sem hinir sjáflstætt starfandi bæjarfulltrúar skildu eftir sig og vonum að kjósendur sjái að þar höfum við fengi valinn mann í hvert sæti. Framtíðarsýn okkar er óbreytt, með áherslum á mannvænt samfélag og náttúruvernd, og við viljum leggja okkar af mörkum til að tryggja að Álftanes verði áfram aðlaðandi og aðgengileg útivistarperla innan höfuðborgarsvæðisins, en lögum okkar baráttu að breyttum aðstæðum. Sömu tækifærin eru enn til staðar á Álftanesi, óspillt. Slæm staða í fjármálum hefur ekki breytt því, en markmiðin hafa fjarlægst og okkar möguleikar til ákvarðana minnkað. Það sem er erfiðast að svara fyrir er sú staða sem íbúar á Álftanesi er boðið upp á og skiljanlegt að íbúar taki því illa að bæði þjónusta og gjöld hafi hækkað á Álftanesi, umfram það sem er í nágrannabyggðarlögunum.

Sleggjudómar

Í annarri athugasemd við nefnda frétt á mbl.is er dæmigerður stuttur sleggjudómur. Í tilefni af því vil ég aðeins benda á að það er frekar ólíklegt að þeir sem standa að Álftaneshreyfingunni komi til með að óska eftir að Reykvíkingar, eða aðrir, taki við sínu oki. Við erum tilbúin til að axla það sem okkur ber, en líka að krefjast þess að verða ekki afhent sem ómagar á silfurfati. Reyndar eru skuldir Álftnesinga miðað við höfðatölu engu meiri en annarra Íslendinga, ef rétt er með farið. Vandinn er gjaldþrot og þá er öllu lokað og snúið á versta veg.

Við munum áfram fara fram á að okkar staða verði metinn með sanngjörnum hætti og tillögur Álftnesinga og framtíðarsýn verði metin að verðleikum og ákvarðanir aðeins teknar út frá sameiginlegum hagsmunum og að vel athuguðu máli. Álftanes hefur hlutverki að gegna ef Íslendingar ætla að uppfylla alþjóðasamþykkt sem Alþingi hefur samþykkt um verndun búsvæða fyrir margæs og rauðbrysting. Þess utan er nesið sérlega tengt sögu þjóðarinnar frá þjóðveldi til lýðveldis, þar sem nú er aðsetur forsetans. Jafnfram er nesið vannýtt, en kjörið til útivistar og útikennslu fyrir allt höfuðborgarsvæðið. Álftanesið hefur mikið verndargildi, en ótrúlega margir sjái aðeins möguleika til að reisa þar fleiri hús eða leggja nesið undir flugvöll til að rýma fyrir framkvæmdum og leysa klúður í skipulagi t.d. í Vatnsmýrinni. Sömu aðilar taka gjarnan með í reikninginn sparnaðinn sem nemur uppfyllingu samsvarandi svæðis í sjó og þegar nesið er byggt þá er eins víst að næst verði ráðist til atlögu við Heiðmörkina. Hamarinn gerði betur með að beita sér fyrir sameiningu alls höfuðborgarsvæðisins og skynsamlegu lausnum í skipulagi og nýtingu svæðisins. Það er kominn tími til að við hættum þrasi og metningi út frá þröngu sjónarhorni einkahagsmuna. Álftnes verður ekki tekið eins og nýlenda án andspyrnu - ekki frekar en illilega veðsett fiskiauðlind Íslendinga verður afhent Evrópubandalaginu, eftir að gengið frá nauðasamningum um greiðslur skuldbindinga vegna IceSave.

Kristinn Guðmundsson er fulltrúi Á-lista í skipulags- og byggingarnefnd

Álftaneshreyfingin vill ræða við Reykjavík um sameiningu

Samþykktir frá fundi Álftaneshreyfingarinnar, þann 24. mars

Á fundi Álftaneshreyfingarainnar, 24. maí s.l., var borin upp tillaga um áherslur í vinnu við fjárhagslega endurskipulagningu í Sveitarfélaginu Álftanes og varðandi þær sameiningarviðræður, við önnur sveitarfélög, sem samningur við eftirlitsnefnd og síðar fjárhaldsstjórn á vegum Samgöngu- og sveitarstjórnaráðuneytisins gerir ráð fyrir.

Áliktanirnar, sem fundurinn samþykkti, eru:

Að fjárhagslegri endurskipulagningu, sem miðar að því aðsveitarfélagið verði rekstrarhæft, verði hraðað og að horfið verði frá fyrirhuguðum stórfelldum niðurskurði í sumar og haust og felld niður auka skattlagning um áramót. Niðurgreiðslur, styrkir og þjónustugjöld verði í samræmi við það sem gerist áhöfuðborgarsvæðinu, sem er eitt atvinnu- og þjónustusvæði. 

Að teknar verði upp könnunarviðræður um sameiningu við Reykjavík og með þeim sleginn tónn um stærri og frekari sameiningu áhöfuðborgarsvæðinu öllu.

Helsta samningsmarkmið, í viðræðum við Reykjavík, verði að Álftnesingar njóti góðrar nærþjónustu, svo sem í skóla-, æskulýðs-, félags- og menningarmálum og að áfram verði unnið að uppbyggingu „Græns miðbæjar" og vistvæns atvinnusvæðis og fylgt eftir áherslum Álftaneshreyfingarinnar í umhverfismálum og um verndun strandsvæða. 

Framboðslisti Álftaneshreyfingarinnar

Á fundi Álftaneshreygingarinnar, miðvikudagskvöldið 24. mars, var einróma samþykktur eftirfarandi listi frambjóðenda, og röðun á Á-listann, fyrir sveitastjórnarkosningarnar 29. maí n.k.:

  1) Sigurður Magnússon  myndlistamaður og fv bæjarstjóri 

  2) Kristín Fjóla Bergþórsdóttir  kennari og bæjarfulltrúi 

  3) Rannveig Guicharnaud  jarðvegsfræðingur og lektor í LBHÍ 

  4) Tryggvi M. Baldvinsson  tónskáld og adjunkt í LHÍ

  5) Margrét S Ólafsdóttir  fulltrúi

  6) Kristinn Guðmundsson  sjávarlíffræðingur

  7) Elsa Bára Traustadóttir  sálfræðingur

  8) Ásta Óla Halldórsdóttir  skrifstofu- og leiðsögumaður

  9) Eiríkur Á. Guðjónsson  fornbókasali

10) Hrafnkell Tumi Kolbeinsson  framhaldsskólakennari

11) Brynja Valsdóttir  menntaskólakennari

12) Bergur Sigfússon  jarðfræðingur

13) Elfar Berg Sigurðsson  kaupmaður og hljómlistamaður

14) Ólafur Proppé  fv rektor 

 

Sömuleiðis var kynntur eftirfarandi listi yfir þá sem hafa gefið kost á sér til starfa í fagnefndum fyrir Álftaneshreyfinguna og hann einróma samþykktur. Nafnalistanum er raðað í stafrófsröð innan fagnefnda, en ákvarðanir um forgangsröðun verður gerðar síðar.

Atvinnu- og ferðamálanefnd:

  Anna Marín Kristjánsdóttir hundaþjálfi

  Ari Sigurðsson verktaki og tæknistjóri

  Ásta Óla Halldórsdóttir skrifstofu- og leiðsögumaður

  Skúli Guðbjarnarson náttúrufræðingur og kennari

Félagsmálanefnd:

  Eiríkur Ágúst Guðjónsson fornbóksali

  Guðfinna Sigurbjörnsdóttir verslunar- og forstöðukona

  Hrafnkell Tumi Kolbeinsson kennari

  Sjöfn Ágústsdóttir sálfræðingur

  Svandís Tryggvadóttir sjúkraliði og nemi

  Svana Stefánsdóttir efnafræðingur

Framkvæmdanefnd:

  Bergur Sigfússon jarðfræðingur

  Elsa Bjartmarz hússtjórnunarkennari

  Iðunn Thors myndlistamaður og menntaskólakennari

  Þorsteinn Hannesson efnafræðingur og deildarstjóri 

Íþrótta- og tómstundanefnd:

  Ásgrímur Helgi Einarsson íþróttaþjálfari

  Jóhanna Aradóttir nemi

  Sigurður Brynjólfsson íþróttamaður og fyrirliði í meistaraflokki UMFÁ

Menningarnefnd:

  Jakob Hagedorn Olsen tónlistamaður og gítarkennari

  Jóna Finnsdóttir framkvæmdast LHÍ

  Pétrún Pétursdóttir fv framkvæmdastjóri

Skipulags- og byggingarnefnd:

  Anna Ólafsdóttir Björnsson sagnfræðingur

  Bergur Sigfússon jarðfræðingur

  Elfar Berg Sigurðsson verslunar- og tónlistamaður

  Guðmundur Örn Böðvarsson verktaki og húsasmiður

  Kári Kristjánsson landvörður

  Örn Steinar Sigurðsson verkfræðingur 

Skólanefnd:

  Júlíus K. Björnsson sálfræðingur

  Kristín Norðdahl lektor HÍ

  Margrét Ólafsdóttir fulltrúi

  Ólafur Proppé fv rektor

Tónlistaskólanefnd:

  KarólínaEiríksdóttir tónskáld

  Margrét B. Sigurbjörnsdóttir tónlistakennari

  Tryggvi M. Baldvinsson tónskáld

  Þórlaug Bjarnadóttir efnafræðingur og undirleikari

Umhverfisnefnd:

  Bjartey Sigurðardóttir hugbúnaðarþróun

  Brynja Valsdóttir kennari

  Kristinn Guðmundsson sjávarlíffræðingur

  Rannveig Guicharnaud jarðvegsfræðingur

 

 

Óskað liðsinnis Guðmundar Andra

Sigurður Magnússon skrifar:

Guðmundur Andri á við bæjarstjóra Á-lista, sem „þriðja bæjarstjórann", í skrifum sínum s.l. fimmtudag í Fréttablaðinu, bæjarstjórann sem ákvað að bregðast við óskum íbúanna við Blikastíg og Fálkastíg, um betra leiksvæði.  Tveir fyrri bæjarstjórar höfðu skellt skollaeyrum við óskum þeirra. Þetta er rétt, bæjarstjóri Á-lista  fól framkvæmdadeild bæjarins að gera þarna umbætur og horfa til þess sem vel hefði tekist í öðrum hverfum s.s. við Miðskóga . Ef að ekki hefur tekist vel til, eins og að var stefnt, skrifast það á misskilning sem stjórnsýsla bæjarins  þarf að leiðrétta. Í tilefni þessara skrifa vil ég þó fullyrða að aldrei hefur áður verðið gert jafn mikið til að bæta aðstöðu og umhverfi barna og unglinga á Álftanesi eins og í tíð Á-lista.  Framvæmdir við skóla- og íþróttasvæði  vitna um þessar áherslur í starfinu  og ekki síður margvíslegar umbætur í umferðaröryggismálum.

Skoðanir Guðmundar Andra og forystu Á-lista, fara saman, um að ekki sé grundvöllur fyrir rekstri sjálfstæðs sveitarfélags á Álftanesi  við núverandi fjárhagslegar forsendur. Hann talar fyrir sameiningu, en Á-listinn hefur  lagt áherslu á að treysta tekjustofna bæjarsjóðs, s.s. með uppbyggingu atvinnulífs sem falli að viðkvæma umhverfi Álftaness og um leiðréttingu á greiðslum frá Jöfnunarsjóði. Á miðsvæðinu lét Á-listinn skipuleggja atvinnubyggð fyrir ferða- og menningartengda þjónustu og nærþjónustu fyrir íbúana. Með uppbyggingu vildi Á-listinn breyta svefnbæ í sjálfbært samfélag. Bygging glæsilegrar sundlaugar  sem glatt hefur  börn og fullorðna á Álftanesi og hefur  dregið að sér áttatíu og fimmþúsund  gesti, var m.a. liður í þessum áformum. Hópur, skipaður starfsmönnum á sviði íþrótta- og æskulýðsmála, starfaði með hönnuðum við undirbúningi  sundmiðstöðvarinnar. Hönnun og val á búnaði hefur í flestum efnum tekist vel þótt einstök atriði kunni að vera álitaefni. Vatnsrennibrautin vinsæla sem blasir við frá Álftanesvegi er áberandi í umhverfinu, en mun hverfa úr sjónlínu frá veginum þegar  Þjónustuhús Búmanna á miðsvæðinu rís en framkvæmdir  við það eru hafnar. Gula litinn, val arkitekts hússins, má svo mála yfir ef þurfa þykir og fella hann að umhverfislitum. Sumir halda því fram að fjárhagsvandi Álftaness stafi af byggingu nýju laugarinnar, en horfa þá framhjá tjóni sveitarfélagsins í bankahruninu  vegna lána og skuldbindinga, sem er meira en byggingarkostnaður hinnar nýju laugar. Þótt framkvæmdin hafi verið stór væri rekstur laugarinnar ekki ofviða sveitarfélaginu við efnahagslegar aðstæður sem horft var til við ákvarðanatökuna 2006.

Guðmundur Andri þekkir líka vel markmið Á-listans og framkvæmdir, og þar með virkann stuðning við hugsjónir umhverfisverndarfólks á Álftanesi , sem vill varðveita einstaka náttúru, fjölbreytileika lífríkisins og sýna sögu og menningu ræktarsemi. Stórt skref í þessa átt var stigð 8. apríl 2009 þegar bæjarstjóri undirritaði viljayfirlýsingu við ráðherra umhverfismála og menntamála um samvinnu Álftanesbæjar og ríkisins um rekstur menningar- og náttúrufræðiseturs og gestastofu vegna verndunar Skerjafjarðar. Því miður hafa þessi góðu áform verið sett á hliðarlínuna. Áfram verður þó barist fyrir verndun á einstakri náttúru á Álftanesi fyrir komandi kynslóðir, fjörum, sjávartjörnum og votlendi og að menningarsögu svæðisins verði sómi sýndur. Í baráttu fyrir þeim málstað verður áfram óskað liðsinnis Guðmundar Andra.

Sigurður Magnússon, bæjarfulltrúi Á-lista og fyrrverandi bæjarstjóri á Álftanesi